तक्रं लघु कषायाम्लं दीपनं कफवातजित्‌ ॥ ३४ ॥
शोफोदरार्शोग्रहणीदोषमूत्रग्रहारुचीः 
प्लीहगुल्मघृतव्यापग्द्रपाण्डवामयाज्जयेत्‌ ॥ ३५ ॥

ताक हलकें, आंबट व किंचित्‌ तुरट, वातनाशक, कफघ्न व दीपक असून सूज, उदर, मूळव्याध, संग्रहणी, मूत्ररोग, ग्रह ( बालग्रह इत्यादि ), अरुचि, पांथरी, गुल्म, पांडू व विष आणि घृतजन्य विकार यांचा नाश करिते.
हा दुधापासून बनणारा पदार्थ आहे. दुधाचे दही व दही घुसळून ताक केले जाते. याचे दोन प्रकार असतात.
१] सजल म्हणजे पाणी घालून घुसळलेले. सजलाचे हे दोन प्रकार होतात.
अ] सस्नेह – स्निग्धता असलले – लोणी असलेले
ब] नि: स्नेह – स्निग्धता नसलेले. लोणी नसलेले 
[२] निर्जल म्हणजे पाणी न घालता घुसळलेल्या दह्यापासून बनविलेले.
पाणी न घालता सायीचे दही घुसळून तयार होणाऱ्या पदार्थास ‘घोल’ असे म्हणतात. पाणी न घालता बिनसायीचे दही घुसळून होणाऱ्या पदार्थास ‘मथित’ असे म्हणतात.
दह्याच्या एक चतुर्थांश (पाव) भाग पाणी घालून घुसळल्याने होणाऱ्या पदार्थास ‘ताक’ म्हणतात. दह्याच्या अर्धाभाग (१/२ भाग) पाणी घालून केलेल्या पदार्थास ‘उदश्वित असे म्हणतात. बिन सायीचे दही घुसळून होणाऱ्या मथितातून लोणी काढल्यावर जे तयार होते त्यास “’छच्छिका”’ म्हणतात.
ताक तुरट, आंबट चवीचे असते. चवदार असते. याचा शरीरावर होणार परिणाम मधुर व उष्ण असा असतो. पचायला अत्यंत हलके, पथ्य म्हणजे शरीरास हितकर असते. भूक वाढविते, तृप्ती करविते, मनास प्रसन्नता देते. मळ बांधून काढते.

प्रकारानुरूप गुणधर्म
१] ताजे ताक – जळजळ करत नाही.
२] कच्चे ताक, शिळे ताक घशाशी कफ तयार करते. (सारखे खाकरण्याची सवय लागते), पित्त वाढविते.
३] घोल – दह्यासारख्या गुणाचे समजावे.
४] नि:स्नेह तक्र – हे पथ्य असते
५] सस्नेह तक्र – पचायला जड, शरीर पुष्टी करणारे, कफ करणारे असते.
६] “मथित’  वारंवार जुलाब व खडा अशा प्रकारे मळ येणे, शरीर सुकत जाणे, अशक्तपणा वाढत जाणे इत्यादी लक्षणांनी युक्त असा ग्रहणी रोगात विशेष लाभदायी असते. 
७] ताक – थंडीच्या दिवसात, भूक नसताना, चव न समजणे व वातरोगात विशेष उपयुक्त.
८] उदश्वित – कफ वाढविणारे, बल देणारे आमदोष (अन्न न पचल्याने निर्माण होणारा शरीरातील विषारी पदार्थ म्हणजे आम) घालविणारे आहे. 
९] छच्छिका – पचायला अत्यंत हलकी, पित्त कमी करणारी, श्रम म्हणजे थकवा व तृषा म्हणजे तहान कमी करणारी आहे.