कंबर दुखी आणि आयुर्वेद उपचार

पूर्वीच्या काळी चुलीसमोर खाली बसून स्वयंपाक केला जाई. दररोज संपूर्ण अंगाला तैल लावून गरम पाण्याने स्नान केले जाई. मासिक पाळीवेळी बाहेर बसून शरीर व मन यांना संपूर्ण विश्रान्ति मिळत असे, त्यासहच दूध तूप यांची आवड असून शारीरिक कष्ट देखील होत असत. त्याचा परिणाम म्हणून आयुर्वेदीय स्नेहन – स्वेदन वातशमन होऊन पर्यायाने कंबर, पाठ, मान, गुडघेदुखी कमी दिसे या उलट सध्याचे जीवन आढळते. अंगाला तेल लागत नाही. साबणाने त्वचा रुक्ष बनत जाते. घोडयासारखे उभे राहून पुढे झुकून गॅसवर स्वयंपाक केला जातो. बाळंतपणात शेक शेगडी नाही,चित्र विचित्र बाहेरील अन्न खाण्याने वजन वाढलेली याचा परिणाम म्हणून वेरीकोस वेन्स, गुडघेदुखी, कंबरदुखी, मानदुखी यात भर पडली आहे. त्यातच पंख्याचा सततचा वारा, ए.सी., एअर कुलर ,सततचा प्रवास, यामुळे वात प्रकोप होऊन अस्थि, संधी, मांस, स्नायु इत्यादीची दुखणी वाढली आहेत.